Απενθείς

ΧΑΡΤΙΝΑ ΦΤΕΡΑ

Χάρτινα φτερά
φτιάξαμε στο σκοτάδι.
Δίχως υλικά
ετοιμάσαμε μιαν έξοδο.

Και κάθε κομμάτι τους ταίριαζε παραδόξως,
στα κομμένα μας χέρια,
σφούγγιζε το μελάνι τους
και υποσχόταν ουρανούς.

Με χάρτινα φτερά
βγήκαμε στον Κόσμο.
Δίχως μάτια
ξεκινήσαμε μια πτώση.

Κι όσοι βρέθηκαν δίπλα μας
θαύμασαν, λέει, την πτήση.

ΡΩΓΜΕΣ

Ρωγμές στο σώμα
Γραμμές ακανόνιστες
Δέρμα που διασπάται.

Η σταδιακή διάρρηξη της συνέχειάς μου
Μια ατέρμονη διαδικασία·
αναδιάρθρωση θα την αποκαλώ.

Κι όμως, παράξενο!
Κάθε νέο κομμάτι
στη σωστή ή στη λάθος σειρά
τα ίδια πράγματα φωνάζει.